Γάμος: Η διαιώνιση του εαυτού

''Ο γάμος είναι κάτι το ιδιαίτερο και δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο (Whitaker & Keith, 1981). Πρόκειται για την ένωση δύο ''αποδιοπομπαίων τράγων'', οι οποίοι στέλνονται από τις οικογένειές τους για να διαιωνίσουν τους εαυτούς τους.

Ο καθένας είναι ''προγραμματισμένος'' να κάνει με το δικό του γάμο μια ανασκόπηση της οικογένειας προέλευσής του, ενώ και οι δύο σύντροφοι μαζί καλούνται να διεργαστούν τη σύγκρουση που γεννάται από τη συνθήκη αυτή.

Ο καθένας αισθάνεται ματαίωση και προσκολλάται όλο και περισσότερο σε οτιδήποτε του φαίνεται πιο οικείο, εντείνοντας με αυτό τον τρόπο τα προβλήματα. Συνεχώς αντιδρά στον τρόπο που ο άλλος κάνει τα πράγματα.

Όσα ζευγάρια τελικά παραμένουν μαζί, οδηγούνται σε μία προσαρμογή η οποία μειώνει τη σύγκρουση, λόγω είτε κάποιου συμβιβασμού είτε μιας μονομερούς υποχώρησης. Σε κάθε περίπτωση, έχοντας βιώσει το πώς είναι να είναι κάποιος διαφορετικός, στρέφονται στη συνθήκη του ''μαζί''.

Πηγή:
Κουνενού Ε. Καλλιόπη, ''Συμβουλευτική και Θεραπεία Οικογένειας'', Σειρά: Ψυχολογία, Εκδόσεις Παπαζήση