''Θέλω να είσαι ελεύθερη. Ελεύθερη, αλλά δε θα αντέξω να πάρεις μια απόφαση αντίθετη από τη δική μου''.

Θέλω να είσαι ελεύθερη".
"Να είσαι ελεύθερη αλλά δε θα αντέξω να πάρεις μια απόφαση αντίθετη από τη δική μου".

Παραδοξες προσταγές. Αντιφατικά, αμοιβαίως αποκλειομενα, μηνύματα. Από τη μία το λεκτικό, από την άλλη το μη λεκτικό επίπεδο. Διπλές δεσμεύσεις...

"Θεωρητικά ο καθένας είναι ελεύθερος να πάρει τις αποφάσεις του όπως αυτός ορίζει. Στην πράξη, τα περιθώρια εκλογής είναι μικρά και οι δομές που καταπιέζουν και περιορίζουν την ελευθερία των μελών των κοινωνιών μας, είτε δε γίνονται αποδεκτές ως τέτοιες (απάρνηση), είτε, όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, κρύβονται κάτω από το βερνίκι των ψεύτικων καλών προθέσεων."

"Συμβαίνει συχνά να επηρεάζεσαι, εν αγνοία σου, από τους κανόνες ενός κοινωνικοπολιτισμικου και "πολιτικού" συστήματος εναντίον του οποίου φαντάζεσαι πως μαχεσαι, χωρίς όμως να καταφέρνεις τίποτα περισσότερο από τη διατήρηση του."

Από το βιβλίο "αν μ' αγαπάς, μη μ' αγαπάς" του Μονί Ελκάιμ.

Αν αναζητούσαμε τις "δομές" και τους άρρητα θεσπισμένους κανόνες που καταπιέζουν, πιστεύω θα βρίσκαμε την άκρη του νήματος. Και τότε θα μαχόμασταν. Δε θα φανταζόμασταν απλά ότι μαχόμαστε.
Αλλά ακόμη κι αν βρίσκαμε αυτές τις δομές, μέσα στις οποίες σίγουρα δε θα ήμασταν μόνοι, οι άλλοι οι οποίοι θα περιλαμβάνονταν σε αυτές, θα συμφωνούσαν μαζί μας ότι είναι αυτές οι δομές που καταπιέζουν και όχι άλλες;

Σκέψεις.. με αφορμή τις προκλήσεις για συμμετοχή σε μοτίβα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων...

Νοημοσύνη: Όταν η ''θεωρία της οντότητας'' δίνει τη θέση της στη ''μεταβαλλόμενη φύση'' της νοημοσύνης.

Τονίζουμε συχνά εμείς οι γονείς στα παιδιά μας το πόσο έξυπνα και ευφυή "είναι".

Έχουμε αναλογιστεί το νόημα αυτής της έννοιας;
Έχουμε αναλογιστεί το βάρος που μπορεί να μεταφέρουν τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί;

Σαν η εξυπνάδα κι η ευφυΐα να είναι χαρακτηριστικά που ένα παιδί έχει ή δεν έχει.
Κι αν ένα παιδί δεν είναι έξυπνο; Τότε είναι καταδικασμένο να αποτυγχάνει; Τότε δεν είναι ικανό; Τότε "δεν μπορεί";

Κι αν έρθει η στιγμή που "το έξυπνο παιδί μας" αποτύχει; Ή δεν τα καταφέρει όπως θα ήθελε; Τότε τι; Τότε θα σκεφτεί, μάλλον, ότι ίσως να μην είναι και τόσο έξυπνο τελικά. Ίσως να μην είναι και τόσο ικανό τελικά.

Αν όμως μιλούσαμε για διαδικασίες, αντί για παγιωμένα χαρακτηριστικά που κάποιος έχει ή δεν έχει;
Αν μιλούσαμε για τις ικανότητες σαν να αποτελούν "οντότητες" που μπορούν να εξελιχθούν;
Αν μιλούσαμε για την εξυπνάδα, σαν κάτι που μπορεί να μεταβληθεί και να αυξηθεί ως αποτέλεσμα της προσπάθειας;

Κανείς δεν "είναι" ή "δεν είναι".
Όλα τα παιδιά μπορούν να "γίνουν" μέσα από την προσπάθεια και την προσωπική και επίμονη δουλειά.

Ας ακούσουμε καλά αυτό που λέγεται με λέξεις στα παιδιά μας. Και αυτό που εμείς οι ίδιοι ως γονείς λέμε σε αυτά.

Ας σκεφτούμε αλλιώς...

Όλοι μας γεννιόμαστε, ζούμε και εξελισσόμαστε μέσα σε πλαίσια, και οι εξελικτικές διαδικασίες μέσα σε αυτά δε μας αφήνουν να "είμαστε"... Μας οδηγούν συνεχώς στο να "γινόμαστε".
Όταν κατανοήσουμε την εξελικτική και μεταβαλλόμενη φύση των χαρακτηριστικών μας, τότε θα είμαστε σε θέση να τροποποιήσουμε και τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε στην επικοινωνία μας με τα παιδιά μας. Κι αν θεωρήσουμε πως πάνω στη γλώσσα, όπως την ομιλούμε, χτίζονται οι σχέσεις, ας σκεφτούμε το όφελος που θα προκύψει από τη μετατόπιση μας αυτή...

#communication #tobecome #relationships
#languageofchange
#constructivism #theoriesofintelligence
#childpsychology