“Ξεκινούν
την καινούργια οικογένεια με την πρόθεση να ανατρέψουν όλα όσα τους
πόνεσαν και τους απογοήτευσαν στην πατρική οικογένεια, αλλά
επαναλαμβάνοντας ασυνείδητα τα μοτίβα που βίωσαν ως παιδιά, φθάνουν στο
αποτέλεσμα να αισθάνονται προδομένοι, ανικανοποίητοι και πικραμένοι. «Σ’
αγαπάω» λένε, «αγάπε με» εννοούν, «ξέρω ότι θα με προδώσεις»
αισθάνονται. Άπειρη η ποικιλία τέτοιων ιδιωτικών συμφωνητικών. Οι
συγκεκριμένοι όροι για το πώς θα παιχτεί το παιχνίδι ή, μάλλον, το δράμα
καθορίζονται με βάση κώδικες φτιαγμένους με δομικά υλικά που κουβάλησαν
μαζί τους οι πρωταγωνιστές από τις δικές τους πατρικές οικογένειες.
Οικογενειακά συμβόλαια που υπογράφηκαν γενιές πριν και είναι ξεχασμένα
στο πίσω μέρος του μυαλού διαγράφουν τις ΕΠΙΛΟΓΕΣ και προσδιορίζουν το
υπόβαθρο της σχέσης ενός ζευγαριού. Αυτό εμείς το λέμε αγάπη”
Κατάκη, Χ. Το ήμερο φίδι του Θεού. Εκδόσεις Πεδίο
