Αλήθεια ή ψέμα;
Μύθος ή πραγματικότητα;
Κάποιοι μπορεί να συμφωνήσουν με πάθος. Κάποιοι άλλοι πάλι, μπορεί να μην αγγίζονται καν από τέτοιου είδους ''δηλώσεις''.
Είναι αλήθεια ή ψέμα τελικά; Ισχύει ή όχι;
Κι αν ισχυριστεί κανείς πως ισχύει, τότε τι σημαίνει ''καλά''; Τι περιλαμβάνει το ''καλύτερα'';
''Σενάρια ζωής'' και ταύτιση
Αν έχω δημιουργήσει ένα ''σενάριο ζωής'', βάσει του οποίου η ευτυχία του άλλου τροφοδοτείται από τη δική μου δυστυχία, τότε θα ταυτιστώ με αυτό που περιγράφει η πρόταση αυτή, θα συμφωνήσω και θα πω ότι είναι ''αλήθεια''.
Αν έχω μάθει να ορίζω τη ζωή μου με βάση τη σύγκριση, και να μιλάω με όρους σύγκρισης, τότε πάλι θα συμφωνήσω με το παραπάνω.
Αν δεν έχω μάθει να γνωρίζω τον εαυτό μου και να μαθαίνω -μέσα από δοκιμές και σφάλματα- ποιο είναι το ''καλό'' για 'μένα, τότε θα χάνομαι μέσα σε ''μύθους'' και ''αλήθειες''.
Αν πάλι η ενασχόληση με το τι θέλουν ή δε θέλουν οι άλλοι για 'μένα, τι περιμένουν και τι προσδοκούν από' μένα καταλαμβάνει μεγάλο χώρο στη ζωή μου, τότε ο πολύτιμος χρόνος μετατρέπεται σε άχρηστο και ανούσιο. Στην ουσία, δεν υπάρχει χρόνος για να ανακαλύψω την έννοια και το περιεχόμενο του ''καλού'' και του ''κακού'' για 'μένα.
Αν έδινα ένα νόημα διαφορετικό στο χρόνο τον ατομικό και προσωπικό, θα τον αξιοποιούσα αλλιώς. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο σενάριο της ζωής μου θα τον είχα εγώ, όχι εγώ σε σχέση με τους άλλους.
Μέσα από αυτό το διαχωρισμό θα καταλάβαινα ότι αυτό που είναι ''καλό'' για 'μένα δεν είναι απαραίτητα και για τους άλλους. Θα καταλάβαινα ότι το να ζω καλά σημαίνει ότι ζω μακριά από τη σκέψη ''ποιο καλό είναι καλύτερο; Το δικό μου ή το δικό του;''. Ζώντας καλά, οι διαδικασίες σύγκρισης δεν αφορούν εμένα.
Είναι στην ανθρώπινη φύση η ενασχόληση με το ''καλό'' και το ''κακό'', με το ''καλύτερο'' και το ''χειρότερο''. Σχετιζόμαστε και επικοινωνούμε με τέτοιους τρόπους, ώστε τελικά ''γεννάμε'' ή/ και διατηρούμε τέτοιους μύθους, διαιωνίζοντας το ''συγκριτικό τρόπο ύπαρξης''.
Αν αποκωδικοποιούσα την έννοια ''καλό''...
- Θα απέφευγα να τη χρησιμοποιώ μέσα σε ''δηλώσεις'' όπως η παραπάνω.
- Θα έλεγα ότι το καλό για 'μένα είναι αυτό που μου ταιριάζει, που μου αρέσει, που με κάνει να είμαι ο εαυτός μου. Αυτό που με κάνει να προσπαθώ ώστε να παίρνω χαρά και ικανοποίηση από τη ζωή.
- Θα καταλάβαινα ότι το νόημα του ''καλού'' βρίσκεται μέσα στην ικανοποίηση που αντλώ από την καθημερινότητά μου.
Η καθημερινότητα είναι ένα πεδίο μέσα στο οποίο δρούμε και επιλέγουμε. Ένα πεδίο γεμάτο δυνατότητες επιλογών. Δυνατότητες που αυξάνονται ανάλογα με τον τρόπο που επιλέγουμε να δρούμε σε κάθε περίπτωση. Με την έννοια αυτή, είναι ένα πεδίο απ' όπου μπορεί κανείς να αντλήσει ικανοποίηση.
Συνδέεται με την καθημερινότητα και τον τρόπο που επιλέγω να υπάρχω μέσα σε αυτή. Πρόκειται για την ''πραγματικότητα'' του καθενός... διαμορφωμένη ''καλώς'' ή ''κακώς''. Διαμορφωμένη μέσα από επιλογές και τρόπους δράσης. Την επιλογή επαγγελματικής δραστηριότητας, την επιλογή συντρόφου, την επιλογή των καθημερινών δραστηριοτήτων και του τρόπου αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου, την επιλογή φιλικών και κοινωνικών σχέσεων, και τον τρόπο που επιλέγω να δρω μέσα στο καθένα από τα πεδία αυτά.
Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, όπως την έχω διαμορφώσει μέσα από τις επιλογές και τις δράσεις μου, μέσα σε αυτή βρίσκεται ''το καλό μου''. Μέσα σε αυτή, είμαι εγώ που παίρνω χαρά και ικανοποίηση, όχι οι άλλοι.
Ακούγεται εγωιστικό; Δεν είναι. Πώς θα μπορούσε, αφού οι άνθρωποι δεν μπορούμε να προσφέρουμε τη χαρά, αν δε νιώθουμε τη χαρά να πλημμυρίζει εμάς τους ίδιους. Δεν μπορούμε να προσφέρουμε την ευτυχία, αν δεν νιώθουμε οι ίδιοι ευτυχισμένοι κι ικανοποιημένοι. Δεν μπορούμε να δώσουμε αγάπη, αν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε περιβάλλει με αγάπη τις επιλογές μας.
Ίσως στη δική σου πραγματικότητα, κάποιος άλλος να μην μπορούσε να βρει το ''δικό του καλό''.
Και είναι λογικό!
Γιατί όλοι, δεν είμαστε ίδιοι. Είμαστε τόσο διαφορετικοί...
Και είναι λογικό!
Γιατί όλοι, δεν είμαστε ίδιοι. Είμαστε τόσο διαφορετικοί...
Γιατί απλά, το δικό σου καλό, είναι δικό σου, μοναδικό, ασύγκριτο, φτιαγμένο από 'σένα, για 'σένα.